LUIS GONZALES ROBLES
(Τ. Διευθυντής του Ισπανικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Μαδρίτη, Μέλος της A.I.C.A.)
   

Δίνει ικανοποίηση στον κριτικό να αναλύει ένα ζωγραφικό έργο του οποίου όλα τα μέρη (στοιχεία) ανταποκρίνονται σε μια πλήρη συνοχή, αισθητική αρχή που υποστήριξε σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, της μακροχρόνιας επαγγελματικής μου δραστηριότητας.

Στην προκειμένη περίπτωση, η Μίνα Παπαθεοδώρου οδηγεί μορφολογικά τη σύνθεση του έργου της βασιζόμενη στη δυνατότητα του καθενός από τα στοιχεία που εμφανίζονται και επεμβαίνουν με άμεσο και αυτόχθονο δυναμισμό έντονου εκφραστικού χαρακτήρα, αντανακλώντας μια δυναμική δράση που προτείνεται και αναδύεται μέσα από την ποιότητα του υλικού της.

Έτσι δημιουργείται το ύφος των μαζών που αντιτίθεται και συμπληρώνονται με υπέροχο αποτέλεσμα σε ένα αναπτυσσόμενο σχήμα που εξουσιάζεται από τη σύνθεση και την εικόνα. Καταργείται έτσι, το όποιο τυχαίο περιβάλλον και ξεχύνεται στο χώρο ένας ενάρετος συμβολικός χαρακτήρας ρωμαλαίας ζωγραφικής γραφής, ίχνη ελευθερίας- φορτισμένα με φως-χρώμα που αναμειγνύονται μεταξύ τους δραματικά. Και ακόμα, η δημιουγία της είναι δραματική με μια πληρότητα πανηγυρικά καινούργια σύμφωνα με την παραδοσιακή έννοια της ιεραρχίας των αξιών.

Το χρώμα που επιτυγχάνεται στις επίπεδες επιφάνειες είναι μιας εκρηκτικής έντασης απολαμβάνοντας τα τακτοποιημένα κοντράστ, σχεδόν πάντα ακολουθώντας μια γκάμα αυστηρή, αυτό, που συγκρινόμενο με μουσικό κομμάτι θα ονομάζαμε τονικότητα του έργου.

Επαναλαμβάνω, το χρώμα -λαμπερό και σωστά βαλμένο- ολοκληρώνεται από τις κηλίδες της ζωγραφικότητας. Χρώμα και σχέδιο συντάσσουν τις δύο σταθερές του έργου της. Το χρώμα υπερβαίνει το φυσικό για να συνορεύσει με το συμβολικό, σαν ένας δρόμος απελευθέρωσης και απαραίτητης ανανέωσης. Η Μίνα Παπαθεοδώρου κλίνει από διαίσθηση προς μια άγρια απλότητα αλλά γεμάτη εκφραστικότητα, όπου οι παύσεις παίζουν ένα πρωταρχικό ρόλο. Αυτό το στιλ είναι ταυτόχρονα λυρικό και περιγραφικό.

Με υπεροχή στις πινελιές, σχεδόν επιθετική θα τολμούσα να εκφραστώ, το έργο της πλημμυρισμένο από φως και ζωή ξέρει να μιλάει με τη δική της αυθόρμητη φωνή που ξεσπάει γεμάτη απ' αυτόν τον μεσογειακό φωτεινό ήλιο που μας ενώνει σε μια κοινή αντίληψη ζωής.